In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Duo Reges: constructio interrete. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed haec nihil sane ad rem; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Hoc tu nunc in illo probas. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Illi enim inter se dissentiunt.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Erat enim res aperta.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Scaevolam M.: Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Tenent mordicus.: Ex quo magnitudo quoque animi existebat, qua facile posset repugnari obsistique fortunae, quod maximae res essent in potestate sapientis.
Praeclare hoc quidem.: Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Nihil sane.: Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Quid est enim aliud esse versutum? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nihil ad rem! Ne sit sane; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Itaque his sapiens semper vacabit. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem,
si finitas cupiditates haberent?

Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium
fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.

Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.

Poterat autem inpune;
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.